Κάθεσαι στο γραφείο και πλησιάζει η ώρα της μεσημεριανής διακοπής για φαγητό. Σκύβεις κάτω απο το έπιπλο, τραβάς το τζάμι και κόβεις ντοματἱνια για τη σαλάτα σου. Ή πας στο παράθυρο, μαζεύεις ενα μαρούλι απο τη "φάρμα" στο περβάζι και ετοιμάζεις ένα ελαφρύ γεύμα.

Επιστημονική φαντασία; 'Ισως και όχι.

Αυτές είναι προτάσεις δυο Αμερικανών αρκιτεκτόνων απο το Πανεπιστήμιο Κολουμπια, οι οποἰοι παρουσιάζουν μια πολύ εξελιγμένη μορφή αστικής γεωργἰας, τάσης που εξαπλώνεται σε πολλές χὡρες. Με λύσεις όπως τη δημιουργία βιολογικών λαχανόκηπων στους ουρανοξύστες του Μανχάταν μέχρι την καλλιέργεια λαχανικών στους ακάλυπτους των πολυκατοικιών, το κίνημα αυτό προσπαθεί να συνδυάσει το αστικο περιβάλλον με τη γεωργὶα της υπαὶθρου.

Είναι, με έναν τρόπο, μια απάντηση στο πρόβλημα εύρεσης φθηνής τροφής, αλλά και εξοικονόμησης ενἑργειας. Γιατί αν, όπως υπολογἱζεται, ὡς το 2050 το 70% του πληθυσμού θα κατοικεί στις πόλεις, τότε το μεγαλύτερο μέςρος της γεωργικής παραγωγής θα μεταφέρεται προς τα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη σπατάλη φυσικών πόρων αλλά και αύξηση του κόστους της τροφής.

Οι δυο αρχιτἑκτονες - ερευνητές, η Saranga Nakhooda και ο Devin Lafo, λοιπόν, δημιούργησαν πὲντε πρωτότυπα σχέδια αστικής φάρμας στο πρότζεκτ τους "Growing Cities".

Στόχος τους να παροτρύνουν τουε κατοίκους των πόλεων "να κάνουν κομμάτι της καθημερινότητάς τους την παραγωγή τροφής".

Τα φυτά στις φάρμες αυτές μπορεί να είναι διάφορα είδη κηπευτικών (όπως φυλλώδη λαχανικά και ντομάτες) που έχουν μικρό βιολογικό κύκλο σε σχέση με τα δέντρα, τα οποὶα χρειάζονται άλλου είδους εγκαταστάσεις.